The most common and obvious element of karate is striking–so obvious that most people think that it is the one and only element of the art. This is misconception that was noted even as far back as the 1930’s, when Mabuni Kenwa (founder of Shito-Ryu) famously stated that “the karate that has been introduced to Tokyo is actually just part of the whole,” and specifically felt the need to Traditional Karate self-defense performed by Morio Higaonna (10th dan Goju-ryu) in Okinawa, Japan 2014. Traditional Karate self-defense performed by Morio Higaonna (10th dan Goju-ryu) in Dave Owen is The Chief Instructor of The South West Independent Karate Organisation, that he formed in 2013, Dave holds an Enhanced DBS for teaching Children. Contact Dave | Mob: 07970 481984. Other Central Dojo Instructors. Sensei Chris Northcott (5th Dan) | Sensei Darren Novis (5th Dan) | Sensei Mike Peakman (4th Dan) Central Dojo Assistant Daniel : [to Johnny, as Daniel's being carried off the ring by the enthusiastic crowd] Thanks a lot! Daniel : [catches fly with chopsticks] Hey! Hey, Mr. Miyagi, look! [holds up the chopsticks with the captured fly] Miyagi : Hmph! You beginner luck. The karate belt order is a white belt, yellow belt, orange belt, green belt, blue belt, purple belt, brown belt, red belt, and black belt. The purple belt symbolizes how the blue sky starts darkening at dawn. This is an organization founded by Sensei Teruyuki Okazaki, 10th Dan, in 1977. West Boca Karate, Boca Raton, Florida. 532 likes · 293 were here. This Facebook page will be for all West Boca Karate members past and present. We have StZHu. Gichin Funakoshi (1868-1957) – ojciec nowoczesnego karate Skromny nauczyciel z Okinawy, który pierwszy zademonstrował w Kioto, a później w Tokio w 1922r. na Pierwszej Narodowej Wystawie Atletycznej sztukę walki wręcz z Okinawy. Był uczniem mistrzów okinawańskich: Anko Azato i Yasutsune Itosu. Zachwycił on wielu ludzi na tyle, że pozostał w Tokio i tu nauczał (głównie na uniwersytetach ) do końca swych lat (z przerwą na czas wojny). Dopiero po jego sukcesie inni eksperci przybywali z Okinawy nauczać karate w całej Japonii. Jego słynne dojo Shotokan kojarzy się obecnie z nazwą najliczniej na świecie uprawianego stylu, który w swych odmianach różni sie często od stylu Funakoshiego. Nazwa Shotokan powstała od pseudonimu literackiego Funakoshiego, który brzmiał “Shoto” – fale sosen, zapach sosen, przypominającego mu rodzimą Okinawę. “Kan” oznacza ośrodek. Funakoshi nie przypuszczal, że będzie to nazwa stylu karate; przez całe życie uważał, że karate, bez względu na różnice techniczne w nauce różnych mistrzów, jest jedno. Mistrz Funakoshi uprościł i usystematyzował wiele kata – form z Okinawy, jednak jeżeli chodzi o kumite, to nigdy nie wyszedł poza walkę aranżowaną, będąc przeciwnikiem spontanicznych walk i koncepcji sportowego karate. Dopiero w kilka miesięcy po jego śmierci, jesienią 1957 r. organizacja Japan Karate Association, której był honorowym prezydentem zorganizowała pierwsze w Japonii mistrzostwa w karate. Na oblicze współczesnego stylu Shotokan wielki wpływ wywarli: Gigo Funakoshi – syn Mistrza, niestety przedwcześnie zmarły oraz Masatoshi Nakayama – przez ponad 30 lat pełniący, po śmierci Funakoshiego, rolę przywódcy Japan Karate Association – JKA. Wydłużono wtedy postawy: zenkutsu-dachi, kokutsu-dachi oraz kiba-dachi, dodano nowe kata, opracowano podstawy walki sportowej na punkty. Stary Mistrz Funakoshi bardzo mocno podkreślał nakaz wyzbycia się agresji, unikania niebezpieczeństw i nie dążenia do konfrontacji. Słynne jest jego motto: karate ni sente nashi – karate pierwsze nie uderza – karate nie jest formą agresji. Taki napis jest wyryty na jego nagrobku w świątyni Enkaku-ji w Kamakura pod Tokio oraz w pobliżu Budokanu w Naha na Okinawie. Fot. Hanshi T. Piotrkowicz na grobie mistrza Funakoshi – Japonia 2008 r. Takemasa Okuyama – mistrz karate i jujitsu Rozpoczął treningi w Japonii w wieku 7 lat. Zgodnie z tradycją rodzinną ćwiczył sumo i judo. W wieku 13 lat zaczął uczyć się karate od mistrza Kinjo z Okinawy. W 1960 r. rozpoczął studia na Uniwersytecie Takushoku, który zasłynął na całym świecie ze szkolenia najlepszych instruktorów karate Shotokan. Miał okazję trenować tam z największymi mistrzami JKA – Japan Karate Association, organizacji, której przewodził sam Masatoshi Nakayama – kierownik Studium Wychowania Fizycznego na tej uczelni. Studiował nauki polityczne i handel zagraniczny, regularnie ćwicząc karate z mistrzami: Tabata, Hamanaka i Tsuyama. W 1966 r. przybył do USA w celu kontynuowania studiów i rozpoczął treningi pod kierunkiem mistrza Takayuki Kubota (w 1992 r. otrzymał od niego 8. dan i tytuł Kancho, którego używa do dzisiaj). Stoi na czele organizacji japońskich sztuk walki (w tym oczywiście i karate) Hachi-O-Kai World Budo Federation. Ma tysiące wiernych mu uczniów na kilku kontynentach, szczególnie, poza Kanadą, w USA, Ameryce Południowej (Kolumbii i Ekwadorze), w Rosji, Indiach, Izraelu, Węgrzech, Słowacji i Ukrainie. Otrzymał klucze do miasta Cali w Kolumbii, specjalny medal od moskiewskiej policji, wiele nagród i zaszczytnych wyróżnień w świecie karate, jest członkiem “Hall of Fame” w Kanadzie i USA. Od 1970 r. mieszka w Kanadzie, gdzie jest jedną z najważniejszych postaci świata karate (szczególnie wśród uprawiających Shotokan i Gosoku-ryu). Mistrz Okuyama jest prezydentem organizacji Universal Peacekeeping Martial Arts Organization. Obecnie posiada najwyższy stopień mistrzowski 10. dan. Od lat angażuje sie w działania na rzecz pokoju na świecie. Za swoją działalność otrzymał klucze do bram miasta Cali w Kolumbii oraz specjalną nagrodę od władz miasta Be’er Sheva w Izraelu. Kancho Takemasa Okuyama – ekspert karate, jiu-jitsu i innych sztuk walki budo – jest także uznanym biznesmenem, prezydentem Hachi-O-Zan Ltd. oraz artystą, zajmującym się kaligrafią, tradycyjnym malarstwem i grą na japońskim flecie. Przed laty napisał znakomitą książkę o karate, w szczególności o podstawowych kata Heian pt. “Ultimate Karate” Zapraszamy na stronę Mistrza w Kanadzie (i na jego stronę na Facebooku) Takayuki Kubota – “Żywa Legenda Karate” Jeden z niewielu żyjących już wielkich mistrzów, kultywujących tradycje samurajskie we współczesnym świecie, posiadający najwyższy stopień w karate 10. dan. Jest obecnie jednym z niewielu mistrzów w świecie japońskiego karate, który ma uznany przez Japońskie Ministerstwo Edukacji tytuł “soke” – twórcy, głowy stylu. Urodził się w 1934 r. w Kumamoto – rejonie Japonii słynnym z tradycji samurajskich. Już w wieku 4 lat rozpoczął treningi ju-jutsu pod kierunkiem swego ojca, Denjiro. Później ćwiczył u dwóch ekspertów okinawskiego karate, którzy jako wojskowi stacjonowali w pobliżu jego domu. Studiował wiele japońskich sztuk walki wręcz i mieczem, ale dominowało u niego zamiłowanie do uprawiania karate, w którym wykazywał ogromny talent. Miarą jego talentu jest fakt, że w wieku 17 lat miał własne dojo w Tokio i był konsultantem policji d/s walki wręcz. Przez pewien czas pracowal jako osobisty ochroniarz ambasadora USA. W 1964 roku przybył do Stanów na zaproszenie Eda Parkera – ojca amerykańskiego karate, dając tak jak Bruce Lee pokazy walki wręcz. Ożenił się z Amerykanką i pozostał w słonecznej Kalifornii, gdzie naucza karate do dziś w Głównej Kwaterze International Karate Association w Glendale (Los Angeles). Organizacja IKA założona została w 1953 r. w Japonii, na jej czele stoi mistrz Kubota. Skupia ona ćwiczących z całego świata z różnych stylów karate: Gosoku-ryu, Shotokan, Shito-ryu, Goju-ryu, Uechi-ryu. Mistrz Kubota rozwinął techniki Shotokan na bazie obron Goju-ryu i stabilnych postaw Shito-ryu we własnął drogę dynamicznego stylu Go-soku (go – twardość, soku – szybkość). Stąd tytuł, jaki nosi – Soke (mistrz i założyciel stylu). Jego talenty wykorzystuje FBI i policja amerykańska, a także Hollywood. Występował, szkolił aktorów, układał sekwencje walk w ponad 300 filmach, współpracując z takimi gwiazdami Hollywood, jak: Yul Brenner, Charles Bronson, James Caan, Michael Douglas, Sean Connery, Christopher Lambert. To właśnie James Caan jest jednym z najwierniejszych uczniów Soke, ekspertem walki laską i honorowym prezydentem International Karate Association. Soke opracował nowe bronie, uznane przez prawo amerykańskie jako służące do samoobrony: kubotan i kubotai. Rozwinął techniki walki pałką policyjną PR24 i tonfą. Jest autorem wielu książek i filmów szkoleniowych. Można o nim przeczytać w Internecie, a w wydanej w USA encyklopedii wszystkich sztuk walki jego nazwisko występuje w dziewięciu różnych miejscach. Soke Takayuki Kubota jest mistrzem następujących sztuk walki: karate, Toshin-ryu ken-jutsu, kendo, taiho-jutsu, kubo-jitsu, shindo-tsuye-jutsu, kubotan, kubotai, kubokido, aikido, judo. Ma własną stronę internetową, na którą zapraszamy: Posts by Warszawskie Centrum Karate: Sztuki walki w Azji 27 cze 2014 in Bez kategorii & NOWOŚCI & WYDARZENIA Hanshi Piotrkowicz podczas swoich podróży po Azji studiuje sztuki walki wręcz i różne rodzaje białej broni. Okazuje się, że nie tylko Japonia i Chiny słyną ze sztuk walki, a wiele rodzajów broni ma swoje odpowiedniki w różnych kulturach Dalekiego Wschodu. Oto dwa zdjęcia z thai bokserami (mistrzami muay thai) po ciekawym, profesjonalnym pokazie Thai Boxing, jaki od niedawna można obejrzeć w Bangkoku, stolicy Tajlandii. Widowisko nawiązuje do historii królestwa Syjamu i rozwijającej się od kilkuset lat sztuki thai boksu. Wśród wykonawców stoją hanshi... Filmy o hanshi Piotrkowiczu i jego synu Michale 19 cze 2014 in Bez kategorii & NOWOŚCI & WYWIADY Na YouTube ukazały się filmy, jakie przed kilku laty nakręciła telewizja ukraińska: Pierwszy o Szkole Samurajów i jej założycielu hanshi Tomaszu Piotrkowiczu. W filmie możemy obejrzeć ekscytujące techniki cięć mieczem katana w wykonaniu mistrza Piotrkowicza, bardzo czyste, techniczne kumitachi bokkenami (drewnianymi mieczami) jego synów: Michała i Jakuba oraz Toyama-ryu kumitachi Jakuba z Hanshi – wykonanie, które na największej imprezie szermierki samurajskiej w USA Battodo Tai Kai na Florydzie przyniosło im srebrny medal. Drugi o Michale Piotrkowiczu, wtedy jeszcze studencie Akademii Sztuk Pięknych... Treningi w wakacje, Letnia Akademia Karate 14 cze 2014 in Bez kategorii & NOWOŚCI & OBOZY Treningi w Warszawskim Centrum Karate odbywać się będą do wtorku 24 czerwca. W lipcu treningi karate odbywać się będą na Saskiej Kępie (ul. Zwycięzców 44) we wtorki w godz. Koszt każdego treningu to 20 zł płatne przy wejściu. Wszyscy wyjeżdżający na Letnią Akademię Karate w Jarosławcu 2-12 sierpnia muszą pobrać informacje końcowe (dokładny adres, numer konta do przelewu itp.) od instruktora lub bezzwłocznie zwrócić się emailem do hanshi Piotrkowicza o te informacje. Nie uiszczenie pełnej opłaty za obóz letni do 15... 10 dan mistrza Okuyama 14 cze 2014 in Bez kategorii & NOWOŚCI & WYDARZENIA Mistrz Takemasa Okuyama, który odwiedził Warszawskie Centrum Karate w maju br. ma już najwyższy stopień mistrzowski 10 dan! Stopień 10. dan, którym od czerwca posługuje się Mistrz został nadany na wniosek 5 międzynarodowych federacji sztuk walki, w tym Europejskiego Stowarzyszenia Budo. Na zdjęciu kancho Okuyama podczas jednego z treningów w Warszawie – przejście z uderzeń do rzutu ćwiczą hanshi Tomasz Piotrkowicz 8. dan ze swoim synem, Michałem 4. dan. W tle karateka Adam Perkowski (2. kyu karate) ćwiczy z Markiem Korbeckim ze Szkoły Samurajów (2. dan... Pokazy hanshi Piotrkowicza na MŚKarate 07 cze 2014 in Bez kategorii & NOWOŚCI & TURNIEJE & WYDARZENIA Na YouTube można obejrzeć kata Sojikan, które demonstrował hanshi Tomasz Piotrkowicz 8. dan podczas swojego pokazu karate, kobudo (walka bronią) i battodo (szermierka samurajska) na uroczystym otwarciu finałów Mistrzostw Świata Karate Fudokan Shotokan, jakie rozegrano w Ośrodku Przygotowań Olimpijskich w Wałczu w listopadzie 2013 r. Była to pierwsza publiczna demonstracja kata, które opracował hanshi Piotrkowicz po swoim pobycie szkoleniowym na Okinawie. Formę tę zadedykował japońskiemu mistrzowi Isamu Arakaki, szefowi Rengokai na Okinawie, któremu zawdzięcza wiele cennych wskazówek, a który odszedł tak nieoczekiwanie... Fotorelacja i wyniki Turnieju Mistrzów 03 cze 2014 in Bez kategorii & NOWOŚCI & TURNIEJE Rozegrany 17 maja 2014 r. Europejski Turniej Mistrzów – interdyscyplinarne zawody i pokazy różnych sztuk walki, przeprowadzone na hali OSiR “Koło”przy współpracy władz sportowych dzielnicy Wola i pomocy firmy “Komatsu Poland” zorganizowały dwa stowarzyszenia: Europejskie Stowarzyszenie Budo oraz Stowarzyszenie Sportu i Rekreacji “Wola”. Zgromadziły one 128 zawodników i zawodniczek z 10 klubów japońskich sztuk walki. Poza tym swoje pokazy przeprowadziły sekcje działające w OSiR Wola: sekcja boksu dla młodzieży i sekcja judo dla dzieci (obie z klubu Rickard), Szkoła Samurajów... Dwa tygodnie zapisów na Letnią Akademię Karate 25 maj 2014 in Bez kategorii & NOWOŚCI & OBOZY Zapisy na obóz letni nad morzem kończą się 6 czerwca. Zostały więc tylko dwa tygodnie na uiszczenie przedpłaty u instruktora w wysokości 250 zł od osoby (niepełnoletni, którzy będą pod opieką wychowawcy płacą 350 zł przedpłaty – dla nich obóz jest 100 zł droższy). Pozostała część wpłaty, tzn. 950 zł od osoby płatna przelewem do 15 lipca. Zapraszamy trenujących w Warszawskim Centrum Karate, jak i całe rodziny. LETNIA AKADEMIA KARATE 2014 Przypominamy, że obóz letni odbędzie w tym roku w atrakcyjnie... Hanshi Tomasz Piotrkowicz 8 dan 21 maj 2014 in Bez kategorii & NOWOŚCI & WYDARZENIA Wspaniałe seminarium z mistrzem Okuyama już za nami. Po ostatnim niedzielnym treningu odbył się egzamin na stopnie mistrzowskie dan w karate Shotokan. Pięcioro uczniów Warszawskiego Centrum Karate zdobyło 1. dan (shodan): Elżbieta Pawlak, Daria Modro, Anna Henczka, Paweł Linek i Karol Bugała. Instruktor Centrum – Janusz Kosik, pomimo odniesionej kontuzji kolana w przeddzień przyjazdu mistrza Okuyama do Polski, zdał egzamin na trzeci dan. Szef Komisji Sędziowskiej Polskiej Federacji Karate Sportowego, Jarosław Adamski zdał na 4. dan, a jego syn na Konkurencje na Pucharze Mistrzów 09 maj 2014 in Bez kategorii & NOWOŚCI & TURNIEJE Oto zapowiadane konkurencje na Europejskim Pucharze Mistrzów, jaki odbędzie się 17 maja na hali OSiR “Koło” na Woli. Zapraszamy na pokazy różnych sztuk walki i zawody rozegrane w japońskim budo – sztukach i sportach walki rodem z Japonii. Imprezę organizują dwa stowarzyszenia: Europejskie Stowarzyszenie Budo i Stowarzyszenie Sportu i Rekreacji “Wola” przy pomocy firmy Komatsu Poland oraz władz i działaczy sportowych dzielnicy Wola. Przypominamy, że w przypadku zbyt małej ilości zgłoszeń zawodników (poniżej 5) konkurencja może się nie odbyć. W... Europejski Turniej Mistrzów 28 kw. 2014 in Bez kategorii & NOWOŚCI & TURNIEJE W tym roku Turniej Mistrzów – nasze zawody interdyscyplinarne, obejmujące różne sporty i sztuki walki: karate, jujitsu, kobudo, kenjutsu, chanbara, battodo – połączone są z wizytą mistrza japońskiego Takemasa Okuyama 9. dan karate Shotokan i jujitsu. Na Turnieju nie zabraknie widowiskowych przecinań mieczem samurajskim czyli tameshigiri. Turniej odbędzie się w sobotę, 17 maja na Woli, na hali OSiR “Koło” przy ul. Obozowej w godz. – Badania lekarskie i dopuszczenie do konkurencji kumite karate juniorów starszych i seniorów oraz konkurencji jujitsu... · Sobota, 30 Lipiec 2022 · ::: WYMAGANIA EGZAMINACYJNE ::: AKTUALNE WYMAGANIA SWIATOWEJ FEDERACJI KYOKUSHIN KLIKNIJ BY POWIĘKSZYC. Aktualne minimalne wymagania formalne na stopnie dan przygotowane przez zarząd KWF. Prosimy o zapoznanie się. Poniżej tłumaczenie : Pas: czarny Dan i tytuł: Sho-Dan: Senpai Czas: minimum 1 rok jako 1. Kyu. Obozy letnie: Muszą uczestniczyć w obozie letnim KWF rok przed oceną. • Znajomość wszystkich technik programu KWF wymaganych dla wszystkich kyu. • Kata: Saiha, Pinan Ichi to Go in Ura. • Znajomość samoobrony. Lepsza kondycja fizyczna niż na 1 kyu. • Jiyu Kumite: 20 walk po 60 sekund. • Musi wpłacać składki do krajowej federacji KWF (organizacji). • Mieć co najmniej 16 lat. Pasek: czarny Dan i tytuł: Ni-Dan: Senpai Czas: minimum 3 lata jako 1 Dan. Obozy letnie: Od 1 dan minimum 1 obóz letni. I musi wziąć udział w letnim obozie KWF przed oceną. • Znajomość wszystkich wymagań dotyczących Sho-dan. • Kata: Seipai, Seienchin. • Doskonała kondycja fizyczna. Lepiej niż na 1 Dan. • Jiyu Kumite: 30 walk po 60 sekund. • Przyczynił się dobrze dla POK • Musi być krajowym sędzią / sędzią. • Weź udział w oficjalnym kursie instruktorskim PZK • Mieć co najmniej 19 lat. Pas: czarny Dan i tytuł: San-Dan: Sensei Czas: minimum 4 lata jako 2. Dan. Obozy letnie: od 2. stopnia Dan minimum 2 obozy letnie. I musi wziąć udział w letnim obozie KWF przed oceną. • Znajomość wszystkich wymagań dotyczących Ni-dan. • Kata: Kanku, Garyu. • Wykonaj własne kata (również napisane). • Jiyu Kumite: 40 walk po 60 sekund. • Musi być międzynarodowym arbitrem / sędzią KWF. Mieć list polecający od Prezydenta Narodowego i Lidera Dojo. • Mieć co najmniej 25 lat. • Możliwy udział jako instruktor w obozach letnich będzie brany pod uwagę. Pas: czarny Dan i tytuł: Yon-Dan Sensei Czas: minimum 5 lat jako 3. Dan. Obozy letnie: od 3 dan minimum 3 obozy letnie. I musi wziąć udział w letnim obozie KWF przed oceną. • Znajomość wszystkich wymagań dotyczących San-dan. • Kata: Sushiho. • Wykonaj własne kata (również napisane). • Jiyu Kumite: 40 walk po 60 sekund. • Musi być sędzią międzynarodowym. • Regularnie uczestnicz w roli sędziego. • Miej list polecający od Prezydenta Krajowego i własnego Lidera Dojo. • Mieć co najmniej 30 lat. • Wiek i zdolności fizyczne kandydata, osobowość i wkład w KWF odgrywają znaczącą rolę w tej ocenie. • W komisji egzaminacyjnej musi uczestniczyć Shihan Antonio Pinero lub osoba wyznaczona przez niego. Pas: czarny Dan i tytuł: Go-Dan Shihan = 5. Czas: minimum 6 lat jako 4 Dan. • Znajomość wszystkich wymagań stawianych Yon-dan. • Ponieważ Shihan jest nauczycielem nauczycieli, kandydat musi być doskonałym nauczycielem. Część egzaminu polega na nauczaniu lekcji czarnych pasów przed komisją oceniającą. • Przeprowadzać egzaminy przed komisją kwalifikacyjną KWF, w skład której musi wchodzić Shihan Antonio Pinero lub osoba wyznaczona przez niego. • Miej list polecający od Prezydenta Narodowego i Lidera Dojo. • Mieć co najmniej 35 lat. • Wiek i zdolności fizyczne kandydata, osobowość i wkład w KWF odgrywają znaczącą rolę w tej ocenie. • Przedstaw pisemną historię swojej kariery w Kyokushin. Pas: czarny Dan i tytuł: Roku-Dan Shihan = 6. dan Czas: minimum 7 lat jako 5 Dan. • Wnieśli wybitny wkład w rozwój Kyokushin w narodowych i międzynarodowych federacjach. • Miej list polecający od Prezydenta Krajowego i Lidera Dojo oraz zarządu EKF / KWF. • Mieć co najmniej 45 lat. • Przedstaw pisemną historię swojej kariery w Kyokushin. etc. Pisemny egzamin: Ponadto wszyscy Kandydaci ubiegający się o awans do następnej klasy mogli zostać poproszeni o przystąpienie do egzaminu pisemnego przygotowanego przez KWF, opartego zarówno na zaawansowanej terminologii, filozofii, jak i zasadach konkursu na dany stopień. Wiek i zdolności fizyczne kandydata, osobowość i wkład w KWF odgrywają znaczącą rolę w ocenianiu stopni wyższych niż trzeci Dan. Odstęp czasu między egzaminami jest absolutnym minimum i jest osiągany tylko przez najbardziej oddanych i utalentowanych studentów. Osu! Zarząd KWFARCHIWALNE WYMAGANIA DLA OSÓB POWYŻEJ 14 ROKU ŻYCIA (do roku 2010) 10 Kyu (minimum 1 miesiąc treningu), pomarańczowy pas. Zasady noszenia kyokushin karategi i wiązanie pasa (obi). Znaczenie słowa kyoku-shin-kai oraz znajomość etykiety dojo i przysięgi dojo. Liczenie po japońsku do 10. Pozycje: fudo-dachi, yoi-dachi, uchi-hachi-ji-dachi, haisoku-dachi, zenkutsu-dachi. Uderzenia: morote-tsuki (jodan, chudan, gedan), seiken-tsuki (jodan, chudan, gedan) Bloki: seiken-jodan-uke, seiken-gedan-barai, kake-wake-uke. Kopnięcia: hiza-geri, kin-geri, mea-keage. Kumite: poruszanie się w pozycji walki krokiem dostawnym. Z aktywnej pozycji haisoku-dachi przejść do zenkutsu-dachi i wykonać techniki: morote-tsuki (jodan, chudan, gedan), seiken-gedan-barai, kake-wake-uke, hiza-geri, kin-geri. Uwzględnić stronę lewą (hidari) oraz prawą (migi), stosować okrzyk (kiai). 9 Kyu (minimum 2 kolejne miesiące treningu), pomarańczowy pas z błękitnym pagonem Historia kyokushin karate. Pozycje: musubi-dachi, sanchi-dachi. Uderzenia: seiken-ago-uchi, seiken-gyaku-tsuki, seiken-oi-tsuki (jodan, chudan, gedan), seiken-chudan-mawashi-tsuki, seiken-tate-tsuki (jodan, chudan, gedan). Bloki: seiken-chudan-soto-uke. Kopnięcia: mae-geri-chudan (chusuku). Kata: hikon-no-kata, sono-ichi. Oddychanie: nogare. Ippon kumite: tori (atakujący); jodan-tsuki, uke (broniący się); jodan-uke plus kontra chudan-gyaku-tsuki. Jiyu-ippon-kumite: atakujący: jodan-tsuki, broniący się: jodan-uke plus kontra seiken-chudan-mawashi-tsuki. Jiyu-ippon-kumite (samoobrona): atakujący wykonuje atak ręką, broniący wykonuje jodan-uke plus jodan-gaku-tsuki i hiza-geri. Test kondycji: 20 ugięć ramion w podporze przodem na pięściach i kolanach 10 ugięć ramion w podporze przodem na palcach i kolanach 20 skłonów w przód z leżenia na plecach Test poruszania się w pozycji sanchin-dachi i zenkutsu-dachi stosując techniki zawarte w kiho-no-kata. 8 Kyu (minimum 3 kolejne miesiące treningu), błękitny pas. Pozycje: Kokutsu-dachi, kiba-dachi. Uderzenia i cięcia: uraken-shomen, seiken-shita-tsuki, jun-tsuki (jodan, chudan, gedan), shuto-sakotsu-uchi, shuto-sakotsu uchi-komi. Bloki: seiken-chudan-uchi-uke. Kopnięcia: mawashi-geri-gedan (haisoku, chusoku), yoko-keage (sokuto). Kata: taikyoku sono-ichi i sono-ni. Oddychanie: nogare, ibuki (san-kai). Ippon-kumite: atakujący wykonuje chudan-tsuki, broniący się soto-uke plus kontra chudan-gyaku-tsuki. Jiyu-ippon-kumite: atakujący wykonuje seiken-chudan-tsuki, broniący się soto-uke plus seiken-shita-tsuki i gedan-mawashi-geri. Jiyu-ippon-kumite (samoobrona): atakujący wykonuje chudan-tsuki, broniący się soto-uke plus seiken-tate-tsuki i hiza-geri. Jiyu-kumite: wolna walka pod kątem zawodów. Test kondycji: 25 ugięć ramion w podporze przodem na pięściach 15 ugięć ramion w pdporze na palcach i kolanach 25 skłonów w przód z leżenia na plecach Test poruszania się w pozycji kokutsu-dachi i kiba-dachi stosując techniki zawarte w kihon-no-kata. 7 Kyu (minimum 3 kolejne miesiące treningu), błękitny pas z żółtym pagonem. Pozycje: neko-ashi-dachi. Uderzenia i cięcia: tettsui-oroshi-ganmen-uchi, tettsui-kome-uchi, tettsui-hizo-uchi, tettsui-yoko-uchi (jodan, chudan, gedan), shuto-ganmen-uchi, shuto-hizo-uchi. Bloki: seiken-juji-uke (jodan, gedan), shuto-mawashi-uke. Kopnięcia: teisoku-mawashi-soto-keage, haisoku-mawashi-uchi-keage, mawashi-geri-chudan (haisoku, chusoku), kansetsu-geri. Kata: taikyoku sono-san, pinan sono-ichi. Sanbon-kumite: atakujący wykonuje 3 kroki atakując kolejno jodan-tsuki, chudan-tsuki i gedan-tsuki, broniący się cofając wykonuje 3 kroki z kolejno jodan-uke, soto-uke, gedan-barai plus kontruje chudan-gyaku-tsuki i gedan-barai. Oddychanie: nogare i ibuki (san-kai). Ippon-kumite: atakujący wykonuje jodan-tsuki, broniący się uchi-uke i uraken-shomen-uchi. Jiyu-ippon-kumite: atakujący wykonuje jodan-tsuki, broniący się uchi-uke oraz kontruje technikami seiken-shita-tsuki, seiken-chudan-mawashi-tsuki i mawashi-geri-gedan. Jiyu-ippon-kumite: atakujący wykonuje seiken-jodan-tsuki, broniący się seiken-uchi-uke i kontruje stosując uraken-shomen-uchi, seiken-shita-tsuki i hiza-geri. Jiyu-kumite: randori. Test sprawnościowy: 30 ugięć ramion w podporze przodem na pięściach i kolanach 20 ugięć ramion w podporze przodem na palcach i kolanach 30 skłonów w przód z leżenia na plecach Test poruszania się w pozycjach zenkutsu-dachi, kiba-dachi, kokutsu-dachi i noko-ashi-dachi stosując techniki zawarte w kicho-no-kata. 6 Kyu (minimum 4 kolejne miesiące treningu), żółty pas. Pozycje: tsuru-ashi-dachi. Uderzenia i cięcia: uraken-sayu-uchi, uraken-mawashi-uchi, uraken-hizo-uchi, uraken-ganmen-oroshi-uchi, nihon-nukite (me-tsuki), yo-hon-nukite (jodan, chudan), hiji-jodan i chudan-ate. Bloki: morote-chudan-uchi-uke, seiken-uchi-uke/gedan-barai. Kopnięcia: yoko-geri-chudan, ushiro-geri-chudan. Kata: pinan soni-ni. Renraku: atakujący: mae-geri-chudan i chudan-gyaku-tsuki; broniący się: soto-uke, gedan-barai i chudan-gyaku-tsuki. Ippon-kumite: atakujący: migi-jodan-tsuki i chudan-gyaku-tsuki; broniący się: hidari-uchi-uke, soto-uke i gedan-barai kontrując gyaku-shuto-sakotsu-uchi. Jiyu-ippon-kumite: atakujący - migi-jodan-tsuki i chudan-gyaku-tsuki ; broniący się - hidari-uchi-uke, soto-uke i gedan-barai kontrując mae-geri, chudan-mawashi-tsuki i chudan-mawashi-geri. Jiyu-kumite: I kyokushin-kumite. Jiyu-kumite: 10 x 2 min. Test sprawnościowy: 50 ugięć ramion w podporze przodem na pięściach i kolanach, 30 ugięć ramion w podporze przodem na 5 palcach, 20 ugięć ramion w podporze przodem na 3 palcach, 40 skłonów w przód z leżenia na plecach. Test poruszania się w pozycji zenkutsu-dachi, kokutsu-dachi, kiba-dachi, neko-ashi-dachi i tsuru-ashi-dachi stosując techniki zawarte w kihon-no-kata. 5 Kyu (minimum 4 kolejne miesiące treningu), żółty pas z zielonym pagonem. Pozycje: moro-ashi-dachi. Uderzenia i cięcia: shotei-uchi (jodan/chudan/gedan), hiji-age-ate-jodan. Bloki: shotei-uke (jodan/chudan/gedan), mae-mawashi-uke. Kopnięcia: ushiro-geri-chudan 3 metodami (przekrok z obrotem, obrót z miejsca, poprzez zakrok). Kata: pinan-sono-san. Kombinacje: mae-geri-chudan, yoko-geri-chudan, ushiro-geri-chudan i chudan-gyaku-tsuki. Oddychanie: ibuki i nogare wynonywane w sanchin-dachi z morote-uke i gyaku-tsuki. Ippon-kumite: atak - migi-mae-geri-chudan ; obrona - hidari-shotei-uke-gedan i kontra hidari-mae-geri-chudan i migi-jodan-gyaku-tsuki. Jiyu-ippon-kumite: atak - migi-mae-geri-chudan ; obrona - hidari-shotei-uke-gedan + kontra hidari-mae-geri-chudan, migi-chudan-gyaku-tsuki i migi-mawashi-geri-gedan. Jiyu-ippon-kumite: II kyokushin-kumite. Jiyu-kumite: 12 x 2 min. Test kondycyjny: 70 ugięć ramion w podporze przodem na pięściach i kolanach, 40 ugięć ramion w podporze przodem na 5 palcach, 30 ugięć ramion w podporze przodem na 3 palcach, 50 skłonów w przód z leżenia na plecach. Test poruszania się w pozycji moro-ashi-dachi stosujac techniki zawarte w kihon-no-kata 4 Kyu (minimum 6 kolejnych miesięcy treningu), zielony pas. Pozycje: heiko-dachi, kake-dachi Pozycje w formie kata: lewa i prawa pozycja, początek w aktywnej pozycji haisoku-dachi. Pozycja zenkutsu-dachi, kokutsu-dachi, sanchin-dachi, neko-ashi-dachi, kiba-dachi, moro-ashi-dachi, kake-dachi i tsuru-ashi-dachi. Uderzenia i cięcia: 5 wariantow shuto w sanchin-dachi w kombinacji ; shuto-sakotsu-uchi, -ganmen-uchi, -uchi-komi i -uchi-uchi. Bloki: 6 bloków w różnych pozycjach. Blok shuto-jodan-kake-uke, shuto-jodan-uke, shuto-chudan-soto-uke, shuto-chudan-uchi-uke, shuto-gedan-barai, shuto-mae-mawashi-uke. Kopnięcia: yoko-geri-jodan, mawashi-geri-jodan (chusoku/haisoku), ushiro-geri-jodan. Kata: sanchin-no-kata. Jiyu-ippon-kumite: III kyokushinkai-kumite. Jiyu-kumite: 15 x 2 min. oceniając siłę, kondycję, rozciągnięcie, odporność, ducha walki i dyscypline. Test sprawnościowy: 30 ugięć ramion w podporze przodem na piesciach, 70 skłonów w przód z leżenia na plecach, 10 przeskoków nad partnerem w przysiadzie, 10 przeskoków przez własny pas w przód i tył. 3 Kyu (minimum 6 kolejnych miesięcy treningu), zielony pas z brązowym pagonem Pozycje: shiko-dachi. Uderzenia i cięcia: 6 uderzeń łokciem w pozycji kiba-dachi w kombinacji: chudan-hiji-ate, chudan-mae-hiji-ate, jodan-mae-hiji-ate, jodan-age-hiji-ate, oroshi-hiji-ate i ushiro-hiji-ate. Bloki: 8 wariantów shuto w pozycji sanchin-dachi w kombinacji shuto-chudan-soto-uke, shuto-chudan-uchi-uke, shuto-mae-geden-barai, shuto-mae-mawashi-uke, shuto-juji-jodan-uke i shuto-juji-gedan-uke. Kopnięcia: mae-kakato-geri (jodan/chudan/gedan), ago-jodan-geri. Kata: pinan sono-yon, kihon-kata-sono-ni. Yakusoku-ippon-kumite: atakujący (tori) informuje jaki atak wykona, broniący się (uke) musi przygotować obronę i kontre z kiai. Jiyu-ippon-kumite: IV kyokushin-kumite Jiyu-kumite: 20 x 2 min. Test kondycyjny: 50 ugięć ramion w podporze przodem na pięściach, 10 skłonów w przód z leżenia na plecach, 15 przeskoków nad partnerem w przysiadzie, 15 przeskoków nad pasem trzymanym oburacz. Test poruszania się w różnych pozycjach stosując techniki z kihon-no-kata Wiedza na temat Polskiego Zwiazku Karate i Komisji Kyokushin. 2 Kyu (minimum 8 kolejnych miesięcy treningu), brązowy pas. Uderzenia i cięcia: hiraken-tsuki (chudan/jodan), hiraken-oroshi-uchi, hiraken-mawashi-uchi, haishu (chudan/jodan), age-jodan-tsuki. Bloki: koken-uke (chudan/jodan/gedan). Kopnięcia: tobi-nidan-geri, tobi-gyaku-mae-geri, tobi-oi-mae-geri. Kata: pinan sono-go, geksai-dai. Renraku: lewa pozycja walki. Rozpoczęcie przez hidari-gedan-barai następnie seiken-ago-uchi, seiken-gyaku-tsuki. Jiyu-ippon-kumite: V kyokushin-kumite. Jiyu-kumite: 25 x 2 min. Test sprawnościowy: 60 ugięć ramion w podporze przodem na pieściach, 20 ugięć ramion w podporze przodem na plecach, 100 skłonów w przód z leżenia na plecach ze skrętami do kolan, 20 przeskoków nad partnerem w przysiadzie, 20 przeskoków nad pasem trzymanym oburacz. Ukemi-waza: pady w bok raz w prawo raz w lewo. Karate-ne-waza. Znajomość przepisów walki sportowej kyokushin. 1 Kyu (minimum 12 kolejnych miesięcy treningu), brązowy pas z czarnym pagonem. Uderzenia i cięcia: ryoto-ken-tsuki (chudan/jodan), naka-yubi-ippon-ken (chudan/jodan), oya-yubi-ken (chudan/jodan), atama-tsuki (mae/yoko/ushiro). Bloki: kake-uke-jodan, haito-uchi-uke. Kopnięcia: jodan-uchi-haisoku-geri, oroshi-uchi-kakato-geri, oroshi-soto-kakato-geri, tobi-yoko-geri. Kata: yantsu, tsuki-no-kata. Renraku: lewa pozycja walki. poruszanie się atakując: oi-tsuki, gyaku-tsuki, mawashi-tsuki, shita-tsuki. poruszanie się atakując: oi-mawashi-geri, oi-tsuki, gyaku-tsuki, gyaku-mawashi, gedan-barai. Tachi-waza: o-soto-gari, o-uchi-gari, de-ashi-barai, o-goshi, soei-nage. Jiyu-ippon-kumite: VI kyokushin-kumite. Jiyu-kumite: 25 x 2 min. Tameshiwari z użyciem 1 standardowej deski (30x20x2,5 cm): seiken-tsuki, shuto-sakotsu-uchi, keri. Test sprawnościowy: 70 ugięć ramion w podporze przodem na pięściach, 20 ugięć ramion w podporze przodem na 3 palcach, 100 skłonów w przód z leżenia na plecach z podwójnym skrętem, 25 przeskoków nad partnerem w przysiadzie, 30 przeskoków przez własny pas. Dobra znajomość nomenklatury japońskiej stosowanej w kyokushin. 1 Dan (minimum kolejny 1 rok treningu), czarny pas ze złotym pagonem. Znajomość całego materiału do 1 kyu włacznie. Uderzenia i cięcia: morote-haito-uchi (chudan/jodan), haito-uchi (gedan/chudan/jodan). Bloki: morote-kake-uke (chudan/jodan), osae-uke-chudan. Kopnięcia: kake-geri (kakato/chusoku), ushiro-mawashi-geri (gedan/chudan/jodan). Kata: tensho, saiha, taikyoku-ura. Renraku: migi-mawashi-geri-jodan, hidari-ushiro-mawashi-geri-jodan, migi-jodan-mae, hidari-mawashi-geri-jodan, migi-ushiro-mawashi-geri-jodan. Jiyu-ippon-kumite: wszystkie kyokushin-kumite. Jiyu-kumite: minimum 30 x 2 min. Tameshiwari z użyciem 2 standardowych desek: seiken-tsuki, shuto-sakotsu-uchi, keri-waza. Test sprawnościowy: 80 ugięć ramion w podporze przodem na pięściach, 25 ugięć ramion w podporze przodem na 3 palcach, 150 skłonów w przód z leżenia na plecach, 100 przysiadów, 25 przeskoków nad kijem trzymanym w rękach. Wszystkie techniki w odwrotnej pozycji gyaku. Posiadanie przeszkolenia w zakresie pierwszej pomocy. 2 Dan (minimum kolejne 3 lata treningu), czarny pas z dwoma złotymi pagonami. Znajomość całego materiału do 1 dan włącznie. Uderzenia i cięcia: toho-uchi, keiko-uchi. Bloki: hiji-uke-chudan, gedan-shotei-morote-uke, gedan-shuto-morote-uke. Kopnięcia: tobi-ushiro-geri, tobi-ushiro-mawashi-geri, tobi-mawashi-geri, age-kakato-ushiro-geri. Kata: kanku-dai, geksai-sho, seianchin, pinan sono-ichi ura. Jiyu-kumite: minimum 35 x 2 min. Tameshiwari z użyciem 2 standardowych desek: minimum 4 techniki. Test sprawnościowy: 90 ugięć ramion w podporze przodem na pięściach, 20 ugięć ramion w podporze przodem na 2 palcach, 150 skłonów w przód z leżenia na plecach, 100 przysiadów. Udział w Mistrzostwach Polski lub miedzynarodowym turnieju. Posiadanie uprawnień sędziego krajowego. 3 Dan (minimum kolejne 3 lata treningu), czarny pas z trzema złotymi pagonami. Znajomość całego materiału do 2 dan włącznie. Kata: sushi-ho, garyu, seipai, pinan-sono-ni, san i yon ura, Bo-kata-tsyon. Jiyu-kumite: minimum 50 walk po 2 minuty. Tameshiwari: minimum 5 technik. Test kondycyjny: 100 ugięć ramion w podporze przodem na pięściach, 25 ugięć ramion w podporze przodem na 2, 3, 5 palcach, 200 uniesień tułowia z leżenia na plecach ze skrętem tułowia, 150 przysiadów. Posiadanie licencji sędziego międzynarodowego oraz wiedzy medycznej na poziomie ratownika. Wymagania egzaminacyjne na wyższe stopnie dan są w gestii Światowej Organizacji Kyokushin Honbu Tokyo. Stopień 10 dan i tytuł Taishi dla wielkiego mistrza Siegfrieda Lory z Monachium, Niemcy Założyciel Karate Tsunami soke Ryszard Murat 10 dan przeprowadził egzamin i przyznał w tym stylu najwyższy stopień 10 dan i tytuł taishi (jap. "patriarcha") wielkiemu mistrzowi Siegfried Lory z Monachium w Niemczech. Wielki mistrz (niem . Großmeister) Siegfried Lory ma 69 lat i od 50 lat uprawia sztuki walki wręcz. Jest najwybitniejszym i najbardziej znanym mistrzem tych sztuk w Niemczech. Przez 32 lata pełnił funkcję prezydenta BFAK (Bawarskiej Federacji Azjatyckich Sportów Walki). Obecnie jest prezydentem organizacji IFAK (Międzynarodowej Federacji Azjatyckich Sportów Walki; niem. Internationaler Fachverband für asiatische Kampfsportarten), zrzeszającej mistrzów z Niemiec, Austrii, Szwajcarii, Czech, Węgier, Polski, USA i Australii. Wspomniany egzamin soke Ryszard Murat 10 dan przeprowadził na pisemny wniosek hanshi Dariusza Otockiego 8 dan, przedstawiciela IFAK w Polsce, wiceprezesa Polskiej Federacji Dalekowschodnich Sztuk i Sportów Walki, głównego instruktora Łódzkiego Ośrodka JuJitsu (JuJutsu), przewodniczącego Polskiego Związku Instruktorów Służb Mundurowych oraz wiceprzewodniczącego organizacji Hakko Den Shin Ryu Ju Jutsu – Polska. Wniosek ten zgłoszony został na spotkaniu w Honbu Dojo w Warszawie 3 listopada 2011 roku, które przedstawia artykuł na naszej stronie: Shihan Dariusz Otocki 8 dan z wizytą w siedzibie Federacji w Warszawie. Dokładnie soke Ryszard Murat 10 dan przyznał wielkiemu mistrzowi Siegfried Lory: - podwójnie najwyższy mistrzowski stopień 10 dan: organizacyjnie według gradacji Polskiej Federacji Dalekowschodnich Sztuk i Sportów Walki, zrzeszającej 33 związki różnych stylów japońskich, chińskich, koreańskich, wietnamskich, filipińskich i innych, technicznie w stylu Karate Tsunami (jap. 'wielka fala'); - podwójnie najwyższe zaszczytne tytuły: Soke (jap. 'Głowa, Lider, Przywódca') w jego organizacji IFAK, Taishi (jap. 'Najwyższy Mistrz, Patriarcha') w stylu Karate Tsunami. Wymienione najwyższe stopnie i zaszczytne tytuły soke Ryszard Murat 10 dan przyznał wielkiemu mistrzowi Siegfried Lory na podstawie wnikliwego egzaminu, który przeprowadził na podstawie jego umiejętności, publikacji przedstawiających jego wiedzę, doświadczenie i osiągnięcia, a także na podstawie umiejętności prezentowanych przez jego polskich uczniów, zwłaszcza hanshi Dariusza Otockiego 8 dan (zgodnie ze starożytną zasadą, że najlepszym wyrazem umiejętności nauczyciela jest poziom jego ucznia). Przyznany wielkiemu mistrzowi Siegfried Lory najwyższy mistrzowski stopień 10 dan oraz najwyższy tytuł Taishi w Karate Tsunami odzwierciedla jego umiejętności i poziom nie tylko w zakresie różnych sztuk walki, ale również w Karate Tsunami oraz spełnia wymogi tego stylu, ponieważ styl ten ukierunkowany jest na najwyższą skuteczność w walce realnej, a właśnie tą zasadą (skutecznością w walce) kieruje się Soke/Taishi Siegfried Lory 10 dan w swojej dotychczasowej 50-letniej działalności. Wielki mistrz Siegfried Lory 10 dan wyróżnia się nie tylko wielką skutecznością w walce realnej (jak to jest wymagane w Karate Tsunami), ale ponadto - jak wymaga tego Karate Tsunami - kładzie taki sam nacisk na naukę walki bez broni, jak z użyciem wszelkich możliwych przyrządów. Z uwagi na pogrzeb bliskiej mu osoby, soke Ryszard Murat 10 dan upoważnił hanshi Dariusza Otockiego 8 dan do uroczystego wręczenia wielkiemu mistrzowi Siegfried Lory certyfikatów potwierdzających przyznane najwyższe stopnie 10 dan na uroczystym zgrupowaniu szkoleniowym z okazji jubileuszu "50-letniej aktywności w sztukach walki", 1962-2012) w dniu 10 marca 2012 roku w Monachium. Bliższe szczegóły oraz fotografie przedstawimy tu niebawem. Duch Osu – Znaczenie słowa OSUOsu jest tym słowem, które w Dojo Kyokushin lub na turniejach Kyokushin słyszysz najczęściej. Kiedy wchodzisz i opuszczasz Dojo kłaniasz się i mówisz „Osu”. Kiedy witasz się z kolegą Karateka Kyokushin mówisz „Osu” zamiast „cześć”. Kiedy odpowiadasz na instrukcje lub zadajesz pytanie w czasie treningu mówisz „Osu” zamiast „tak” albo „rozumiem”.Kiedy wykonujesz Kihon Waza 基本技 (techniki podstawowe) w czasie treningu, każdej technice często towarzyszy głośne „Osu”.Kiedy na treningu praktykujesz Jiyu Kumite 自由組手 (wolną walkę) i twój przeciwnik wykona dobrą, twardą technikę mówisz „Osu” by uznać jego umiejętności. Wyrażając szacunek zawodnicy startujący w turniejach kłaniają się i mówią „Osu” do przodu, do sędziego i jeden do drugiego zarówno przed jak i po „Osu” jest używane w wielu sytuacjach i wydaje się, że ma bardzo wiele znaczeń. Ale co tak naprawdę oznacza?Osu jest zestawieniem słów:押し Oshi – oznaczające „Pchać”, „Napierać”忍ぶ Shinobu – oznaczające „Przetrwać”Oznacza to cierpliwość, determinację i wytrwałość. Zawsze, kiedy mówimy „Osu” przypominamy sobie o tym. Trening Kyokushin jest bardzo wymagający. Ćwiczysz tak ciężko, aż myślisz, że dotarłeś go granicy swoich wytrzymałości. Najpierw twoje ciało chce przestać ale twój umysł pcha cię dalej – następnie twój umysł chce się zatrzymać ale twój duch pomaga ci iść dalej. Znosisz ból. Wytrzymujesz. To jest „Osu”.Karate Kyokushin nie da się nauczyć natychmiast. Trzeba całych lat aby nauczyć się podstaw. Techniki podstawowe wykonywane są tysiące razy (Ren ma 錬磨 – „zawsze błyskotliwie”), aż staną się odruchowe i instynktowne, bez świadomej myśli ( MUSHIN 無心 – „Poza świadomością”).Bardzo łatwo jest doznać frustracji wykonując nieustannie te same techniki, szczególnie kiedy nie widzimy postępów. W pokonaniu tej frustracji i kontynuowaniu treningu pomaga nam cierpliwość i determinacja. To jest „Osu”. Do „wspięcia na skałę” potrzebne jest absolutne i niesłabnące oddanie, w Kyokushin Karate to jest „Osu”. Duch „Osu” prawdopodobnie najlepiej opisany jest przez Shihan Camerona Quinna z Australii w jego książce pt. „Budo Karate Mas Oyama”. Pisze on tam:W Japonii przyjęło się mówić „Ishi no ue ni sannen” 石の上にも三年 . W przetłumaczeniu to oznacza „Trzy lata na skale”. Mówienie takie symbolizuje potrzebę aby trwać przez cały czas. Jest to jedna z najważniejszych filozofii Karate Karate jest sztuką, która oferuje wiele rzeczy prawie natychmiastowo i stawia przed ćwiczącym cele, które wymagają długiego okresu praktykowania. Ostatecznie, uświadamiając sobie doskonalsze wykonywanie kopnięć, uderzeń i Kata w serca adeptów wstępuje specjalny duch. Uczy ich to by stawać wobec wymogów życia codziennego z dojrzałym i wytrwałym 武道家 (ćwiczącemu Budo) nie jest łatwo – wytrącony z równowagi w zderzeniu z przeciwnościami zaczyna zdawać sobie sprawę, że dla zbliżenia się do swojego prawdziwego potencjału wymagany jest niezachwiany duch siła charakteru rozwija się poprzez ciężki trening i znana jest jako 押忍の精神 „Osu no seichin” (Duch „Osu”). Słowo „Osu” wywodzi się z 押し忍ぶ „Oshi shinobu”, które oznacza „Wytrwać, pomimo przeciwności”. Nasuwa to gotowość, żeby z wytrwałością brnąć przez ograniczenia i trwać pod każdym rodzajem słowo „Osu” wychwytuje najwierniej czym ostatecznie jest sztuka Karate, oferowana szczególnie przez Kyokushin. Każdy, kto jest naprawdę zdolny do manifestowania „Ducha Osu” w każdym słowie, zamyśle i działaniu może być uznany za mądrego i odważnego. Do treningu powinno się przede wszystkim podchodzić w „Duchu Osu”, Nasze codzienne życie i branie odpowiedzialności zwróconej do „Ducha Osu” było by początkującemu, który jest świadomy swoich braków treningowych i niekoniecznie chce się poddać wymogom treningu wystarczy jedynie uzmysłowienie, że przez wytrwałość i wolę kontynuacji, przychodzą wielkie fizyczne, umysłowe, duchowe i emocjonalne to potrzebuje tej specjalnej – podstawyW karate punktem wyjścia są techniki podstawowe (zwane kihon), a celem ostatecznym jest wolna walka (zwana kumite). Jeśli próbowałbyś zdefiniować karate, możesz powiedzieć, że jest to użycie całego twojego ciała (rąk, łokci, nóg, kolan, stóp etc.) w zgodzie z twoim umysłem i duchem, aby chronić siebie, swoją rodzinę, swój kraj. Samoobrona nie jest tylko fizyczna; silny umysł i charakter wspomożony przez silne ciało może być niekiedy wielką obroną. Ciężki trening w karetę może ci to techniki, których dzisiaj używamy, nie powstały przypadkowo. Zostały opracowane w starożytnych czasach przez Mistrzów Sztuk Walki, którzy uważnie studiowali możliwości ruchu ludzkiego ciała, obserwowali ruchy zwierząt i wybierali do naśladowania te najbardziej odpowiednie. Dopiero po latach intensywnego treningu, dochodzenia do absolutnych granic ludzkiej wytrzymałości, życia surowego i pełnego trudów, potu i krwi, uzyskiwali poziom doskonałości pozwalający im na zgrupowanie niektórych podstawowych technik w płynne kombinacje, które mogą być najefektywniej wykorzystane dla określonego rozwinąć się w karate musisz znać swoje ciało, musisz być w stanie rozpoznawać swoje słabe strony, tj. czy masz silną prawą rękę, słabą lewą stopę, dobrą lub złą koordynację ruchów, sztywne lub giętkie ciało itd. Jeśli będziesz znał siebie do tego stopnia, możesz nauczyć się karate szybciej i łatwiej poprzez dobór technik i ruchów, które będą najbardziej odpowiadały twojemu nauczyć się jakiejkolwiek ręcznej czy nożnej techniki, musisz ją uporczywie ćwiczyć. Większość ludzi we współczesnym świecie sądzi, że mogą się uczyć tylko rozumowo. Nie mają w sobie determinacji, wytrwałości lub cierpliwości żeby rozwijać się fizycznie. Myślą jedynie o technice, ćwiczą ją kilkakrotnie i sądzą, że ją znają. Jest to prosta droga, ale zła droga. Nigdy nie opanujesz w sposób mistrzowski żadnej z technik używając tej metody. Musisz stale trenować jedną technikę, aż stanie się doskonała. To wymaga wielkiej cierpliwości i wytrwałości, jest to droga trudna, ale tylko przez rozwijanie ciała w ten właśnie sposób, poprzez walkę z samym sobą i swoimi słabościami możesz stać się odważny i uwierzyć we własne siły, co jest konieczne do efektywnego użycia karate. Ta odwaga i wiara we własne siły może być użyta w codziennym życiu, interesach, stosunkach międzyludzkich itp. Jedynym sposobem osiągnięcia wiary we własne siły i odwagi jest doprowadzenie siebie do granic ludzkiej wytrzymałości, ciężka praca i nauczysz się podstawowych technik w sposób opisany wyżej, wtedy możesz rozpocząć naukę kombinacji technik podstawowych. Te kombinacje z kolei są zestawiane na wzory ruchów zwane KATA. Następnym krokiem są próby użycia kombinacji tych technik przeciwko przeciwnikowi w ćwiczeniu wolnej walki zwanej KUMITE. Z tego samego powodu najważniejszą częścią treningu karate jest KIHON. Bez nauki podstaw nie możesz nauczyć się kombinacji, kata lub technik walki. Techniki walki zależą od kata, kata zależą od kombinacji, a kombinacje z kolei zależą od technik musisz podchodzić do treningu technik podstawowych z poświęceniem i pokorą. To jest bardzo ważne. Nigdy nie zakładaj, że opanowałeś jakąkolwiek podstawową technikę niezależnie od stopnia, który osiągnąłeś. Zawsze wracaj do podstaw, które są esencją stopni mistrzostwa karate:W celu osiągnięcia mistrzostwa adept musi posiąść i zrozumieć wyjaśnione poniżej kroki prowadzące stopniowo do Adept musi posiadać dobrą wiedzę teoretyczną i praktyczną na temat pozycji i techniki Oznacza, że adept musi posiadać kontrolę nad aktualną pozycją własnego ciała w ruchu i Zdolność do wykonywania różnych technik w zadanych pozycjach z jednoczesną kontrolą Adept musi rozwijać formę przez wykonywanie techniki z właściwą pozycją, równowagą i Szybkość polega na wzmaganiu rytmu wykonywania technik bez utraty ich Siła jest wzmocnieniem Posiadając właściwe rozumienie i rozwinięcie wszystkich poprzednich kroków, poprzez stały trening adept osiąga poziom, gdzie techniki stają się naturalnym Adept ucząc się w ten sposób nie powinien się śpieszyć. Tak długo jak jest to możliwe i konieczne należy podążać drogą która formuje i pozwala zrozumieć każdy pojedynczy – GEIKOTrening technik w ruchu. Jest to forma trenowana w celu poprawy koordynacji, dynamiki, pamięci ruchowej. Polega na przemieszczaniu się w pozycjach (dachi), wykonując techniki ręczne (tsuki) i nożne (geri), bloki (uke), Teoretycznie musi to być kombinacja ido-geiko doskonale wyrabia umiejętność utrzymywania właściwej pozycji oraz równowagi; dodatkowo poprawia koordynację oraz wzmacnia mięśnie nóg. Poruszając się w określonej pozycji i wykonując dane techniki, należy nieustannie kontrolować swoją postawę i sposób wykonywania ćwiczeń. Ido-geiko uczy, jak używać każdego elementu swego ciała w technikach uderzeń i kopnieć. Trening taki wymaga wzmożonej koncentracji, wpływa korzystnie na umysł i ciało, gdyż zmusza je do treningu ido-geiko doskonali się również umiejętność łączenia technik w kombinacje, które później wykorzystuje się w ćwiczeniach z partnerem lub w walce. Powinno się zaczynać od najprostszych kombinacji, stopniowo zwiększając ich trudność i intensywność. W czasie wykonywania tych ćwiczeń, najwięcej uwagi należy poświęcić kontroli pozycji i równowagi — głowa i tułów powinny by w jednej linii; podczas ćwiczeń wymagających przesuwania sic przód biodra powinny być utrzymywane na tej samej wysokości bez widocznego unoszenia się i opadania oraz „kołysania” na boki. Poruszanie się do przodu powinno być wykonywane tak szybko jak to jest możliwe, bez jakichkolwiek zbędnych ruchów. Wszystkie części ciała powinny wykonywać określone ćwiczenia jednocześnie. Aby uzyskać zwiększoną szybkość, ciało powinno być najczęściej wykonuje się w zenkutsu-dachi. Pozycja nie może być zbyt szeroka i zbyt długa. Przede wszystkim powinna być wygodna dla każdego ćwiczącego i dostosowana do jego możliwości i budowy to z góry przygotowane formy demonstrowania ataku, obrony i kontrataku. Dosłownie przetłumaczone słowo kata oznacza „kształt” albo „formę”. Kata jest odpowiednią sekwencją bloków, kopnięć i uderzeń z jednej albo większej ilości pozycji, włączając ruchy naprzód, w tył i obrotowe. Poszczególne ruchy i ich kolejność są ściśle określone. Balans między techniką ofensywną a obronną oraz pozycje używane we wszystkich kierunkach, daje każdemu kata niepowtarzalny charakter. Kata rozwija umiejętność zachowania równowagi, koordynacji i umiejętności panowania nad oddechem oraz doskonali koncentrację. Kata ucieleśnia idee „ren ma” (zawsze doskonalić). Wraz z coraz dłuższą praktyką ruchy ćwiczącego stają się coraz bardziej płynne i doskonałe. Zwracanie uwagi na szczegóły jest niezbędne dla doskonałego wykonania Oyama twierdził, że aby zrozumieć kata trzeba myśleć o karate jako o swego rodzaju języku. Techniki karate interpretować można jako litery alfabetu, kata /formy/ będą odpowiednikiem wyrazów i zdań, kumite (walka) będzie analogiczna do rozmowy. Wszystkie style karate, zarówno chińskie jak i japońskie czy koreańskie zawierają kata jako ogólną część treningu. W niektórych stylach liczba kata dochodzi do 50 (Shotokan), w niektórych 15 (goju-ryu), a np. chińskie Wing-tsun ma ich tylko nauczanych dziś kata ma bardzo długą historię. Były one wielokrotnie zmieniane i modyfikowane przez mistrzów wprowadzających własną interpretację niektórych ruchów. Jeszcze dzisiaj mistrzowie poszczególnych styli zmieniają techniki, postawy lub ruch, po wielu latach praktyki i medytacji nad danym kata. W kata ćwiczący powinien opanować elastyczność technik i postaw. Niektóre z ćwiczeń formalnych są proste i krótkie inne bardziej skomplikowane. Niektóre kata przeznaczone są do ukazywania szybkości inne do podkreślania i ćwiczenia specjalnych metod oddychania, a także do opanowania dynamicznego napinania mięśni,. Początkowo kata należy ćwiczyć wolno, bez siły, aż do osiągnięcia wzorowej poprawności. Gdy osiągniemy ten stan stopniowo zwiększamy siłę każdej techniki, równocześnie zmniejszając czas wykonania poszczególnych technik, a tym samym całego Oyama podkreślał, iż rzeczą zasadniczą jest, by karateka uczył się form kata dokładnie. Aby dobrze opanować dane kata konieczne jest – jego zdaniem – ćwiczenie jednego układu od 3 do 10 tysięcy razy. Należy pamiętać, że lepsze jest wyjątkowo dobre opanowanie jednej formy, niż dziesięciu form w sposób tylko on również trzy podstawowe i najważniejsze zasady, które należy brać pod uwagę podczas treningu no Kankyu – Tempo technik (wolno / szybko). Tempo kata zmienia się –niektóre techniki są wykonane szybko, podczas gdy inne są spowolnione. Chikara no Kyodżaku – Moc siły (silny / słaby). Moc techniki wywodzi się z właściwego bilansu między siłą i relaksem. Iki no Czosei – kontrola oddechu (właściwa regulacja) .KORZENIE KATA KYOKUSHINKata Kyokushinkai mają swoje źródło w dwóch prądach teorii/nauki karate: systemu goju-ryu Chojuna Mijagi (1888-1953) i systemu shotokan Gichina Funakoshi (1868-1958). Te z kolei systemy walki swoje korzenie kata mają w chińskim Kempo, które rozwijały się odmiennie w różnych częściach Chiny były zasadniczo obszarem rzek i pól ryżowych. Podstawowymi typami działalności były tam: wiosłowanie, rybołówstwo, uprawa ryżu, czyli zajęcia sprzyjające rozwojowi silnej górnej części ciała. Bitwy często miały miejsce na miękkiej wiejskiej ziemi, dlatego podstawą było utrzymanie równowagi i zwartości. Dystans walki był niewielki. Stąd sztuka walki miała tendencje do koncentrowania się raczej na stabilności niż mobilności, z twardymi, silnymi ruchami rąk, rozwijającymi się w dół linii Teorii Koła i Punktu. Kata były często dość spokojne i majestatyczne, techniki skupione na rękach i plecach, z ruchami w silnej, niezachwianej postawie zasadniczej. Poważnie były też przestudiowane liczne metody oddychania. Kata Tensho – to dobry przykład kata, na które wpływ wywarł południowy styl Chiny to przede wszystkim odkryty obszar równin, który sprzyjał takiemu stylowi życia, gdzie rozwijały się silne biodra i nogi. Ziemia była sucha, a ludzie byli myśliwymi i poruszali się pieszo lub wschodniego stylu posługiwały się ruchami o szerokim rozmachu, z dużą ilością technik skoków. Dystans walki pomiędzy przeciwnikami był wystarczająco duży. Bloki i uderzenia były proste [po linii prostej] i wydawały się twarde, w porównaniu ze stylami południowymi. Wszystkie one były silne, kiedy wykonywane były umiejętnie. Kata Tsuki-no – to typowy przykład kata wpływów Okinawie głównie rozwijały się trzy style karate Naha-te, Shuri-te i Tomari-te, Style te ćwiczone były w okręgach położonych blisko siebie i stąd więcej je łączy niż dzieli. Na zewnątrz, techniki bardzo się różniły, lecz wydaje się, że było to spowodowane tylko podkreśleniem różnych aspektów tych samych ogólnych zasad karate, które rozdzielały wszystkie trzy style. Często te same kata ćwiczono w różnych szkołach, choć nazwy ich różniły wczesnych latach, Mas Oyama miał możliwość trenować z mistrzami zarówno Południowego jak i Wschodniego nurtu w Japonii i w Korei. Dlatego Kyokushin to unikalne połączenie obu szkół, co widać w różnorodnych pięknych i silnych Kyokushin swobodnie porusza się i w małym i w dużym dystansie. Uderza rękoma wyjątkowo silnie i jest równie wprawny w bliskich chwytach rękoma, jak i w twardych kolistych blokach. W kata Kyokushin można znaleźć wiecznie żywy związek z przeszłymi mistrzami karate i poprzez te kata przedłuża się tradycja klasycznej sztuki względu na główne źródło wpływów, kata Kyokushin mogą być pogrupowane w następujący sposób: Południowy wpływ szkoły Naha-te: Sanchin, Tensho, Gaksai-Sho, Geksai Dai, Saiha, Sanchin, Garju, Seipai Wschodni wpływ szkoły Shuri-te: Tsuki No Kata, Kanku (Kushonku), Susiho (Useishi, Toiushiho).Wszystkie te kata, z wyjątkiem Yantsu i Garju, można znaleźć w tej czy innej formie w innych podstawowych stylach karate. Garju to kata pod silnym wpływem południowym, zostało stworzone przez Mas Oyamę. Yantsu – to kata, które często znajdujemy w wielu szkołach chińskiego Kempo. W przeszłości kata kyokushin było więcej, głównie kata z Shotokan, ale zostały one po przez praktykę i doświadczenie upewnił się, że techniki kata Kyokushin powinny symulować prawdziwą walkę, i kata, które nie mają takiego czystego, praktycznego zastosowania, zostały wyłączone z programu nauczania. Ciekawe jest, że kata ćwiczone przez początkujących wywodzą się ze stylu Shotokan będącego pod wpływami zajmując się rozwojem karate w Japonii, spotkał się z zadaniem nauczenia ludzi, którzy w ogóle nie znali podstaw sztuki walki. W epoce, gdy kumite jako bezpośrednia walka nie było praktykowane, koniecznie należało opracować lub zmienić kata, które były proste w wykonaniu, ale dobrze służyły przekazywaniu podstaw. W ten sposób Funakoshi stworzył kata Taikyoku i zmienił inne, takie jak Pinian, aby odpowiadały założonym celom. Kata Pinian były stworzone przez Itosu w 1905r. w celu ułatwienia nauczania dzieci, którymi się zajmował w szkole społecznej na Okinawie od Oyama wybrał i przeniósł do Kyokushin przede wszystkim cechy kata Goju-ryu. Najprawdopodobniej uznał, że południowo-chińskie teorie dwóch rąk oraz koła i punktu mają pierwszorzędną wagę dla jego karate. Chociaż większość swojej wiedzy na temat koncepcji chińskich sztuk walki Sosai Mas Oyama zdobył w Chinach i Korei, wiedza ta była wzmocniona teoriami Goju, których uczył się pod okiem mistrza So Nei Chu. Wiele zaawansowanych technik Kyokushin wziętych zostało przez Sosai Oyamę z jego wczesnego zgłębiania południowo – chińskich sztuk KATA KYOKUSHINZe względu na historyczne korzenie, kata w Kyokushin dzielimy na „północne” i „południowe”.Północne Kata mają wiele wspólnego z kata praktykowanymi w Shotokan Karate, zostały one rozwinięte przez Mas Oyama na bazie treningu u mistrza Gichin Funakoshi. Podstawa tych kata zbudowana została na postawie północno chińskiego kempo (walkę wręcz) i Shorin Ryu stylu z Okinawy, oraz na Chińskim Shaolin kempo. Kata te bazują na długich, mocnych pozycjach oraz silnych blokach i uderzeniach. Są to:Taikyoku Sono Ichi, Ni oraz San, Pinan Sono Ichi, Ni, San, Yon oraz Go, Yantsu, Tsuki no Kata, Kanku, SushihoPołudniowe Kata zostały rozwinięte na podstawie Okinawskiego stylu Karate Goju Ryu, wywodzące się z So Nei Chu, które z kolei pochodziło z południowo chińskiego kempo. Ruchy w tych kata są bardziej okrężne i miękkie. Są to: Sanchin no Kata, Gekisai Dai oraz Sho, Tensho, Saiha, Seienchin, Garyu, SeipaiZNACZENIE KATA KYOKUSHINKichon – jedna z pierwszych form które ucza się adepci karate, powstały dwa warianty tego – dosłownie oznacza „wielki, ostateczny”, „pierwsza przyczyna”. Słowo Taikyoku może też znaczyć widok ogólny albo cały punkt. Taikyoku kata były stworzone przez Gichina Funakoshi. Sosai Oyama opisuje kata Taikyoku jako podstawę wszystkich kata, którego należy się nauczyć, zanim pójdzie się ścieżką – „spokojny umysł, spokojne bezpieczeństwo”. Symbolizuje spokój i relaks (nazywane Heian w Japonii). Podczas fizycznych ruchów kata używane są techniki realnej walki, kata ma na celu rozwijanie spokoju i harmonii pomiędzy umysłem a ciałem. Pięć Kata Pinian zostało stworzonych przez Anko Itosu (instruktora Funakoshi) w 1905r., jako uproszczona wersja przeniesionych z Chin form (włączając kanku), po to, aby uczyć dzieci. „Oddany trening karate-do przyniesie spokój ducha i ukojenie stanowczego serca”.Sanchin – jest znane jako najstarsze kata w Karate-do. Dosłownie znaczy „trzy bitwy” lub „trzy konflikty”, może być również tłumaczone jako „trzy punkty” lub „trzy fazy”. Pewne legendy przypisują tworzenie Sanchin Bodhidharmie. Sanchin jest izometrycznym kata, gdzie każdy ruch jest wykonany w stanie kompletnego napięcia, a towarzyszy mu potężne, głębokie oddychanie (ibuki). Praktyka Sanchin nie tylko doprowadza do wzmacniania ciała, koordynacji postawy zasadniczej, oddechu i ruchów rękoma, ale też ma służyć rozwojowi wewnętrznej mocy (ki) i koordynacji umysłu z ciałem. Sosai Oyama także mówił o koordynacji umysłu, ducha i techniki. Wg Sosai Oyamy są trzy zasady ważne dla opanowania kata: tempo techniki, punkty siłowego nacisku i kontrola także mogą być uważane za trzy punkty koordynacji w Sanchin. Kata to przywiózł na Okinawę z Chin Kanriu Higanna. Na tym kata oparły swoje nauki szkoły Naha-te. Wydaje się także, że Sanchin wywodzi się jeszcze z czasów Badhidarmy i klasztoru – oznacza zdobyć i zająć. Słowo Gekisai może również oznaczać zburzyć, zniszczyć. Może również oznaczać „zdobywaj szturmem fortecę”. Sho oznacza „na małą skalę”, Dai oznacza „duży”.Geksai-Sho „podbijaj i zdobywaj – młodszy”Geksai-Dai „podbijaj i zdobywaj – starszy”Te kata uczą siły przez płynność ruchu, mobilności i utylizacji różnych technik. Elastyczność ataku i kontratak zawsze będą wyższe od sztywnej i nieelastycznej siły. Kata Geksai były stworzone przez Mijagi w 1940r. w celu wyuczenia silnych i potężnych – wywodzi się ze słów Yan oznaczające bezpieczeństwo i Su znaczące trzy. Nazwa odnosi się do imienia chińskiego attache wojskowego z Okinawy w XIX w. Yantsu znaczy również utrzymanie prostoty, czystości zasad i ideałów, wskazując na to, że każdy powinien codziennie wytężać wszystkie siły w bitwie życia, w celu przezwyciężenia słabości i pozostania czystym w No Kata – sugeruje uderzające kata. Kata uderzeń pięścią. Kata to uczy pilnować i kierować siłą uderzenia w dowolnym kierunku i różną bronią. Słowo Tsuki może też znaczyć los i szczęście. Dobry los i szczęście nie przychodzi przez czekanie. W każdym uderzeniu wykonywanym w tym kata, powinniśmy wyobrazić sobie, że bariery i słabości są przełamywane. Konsekwentny, uporczywy wysiłek skierowany w odpowiednim kierunku przyniesie zadowolenie i – znaczy wirować albo płynna ręka, dosłownie tłumaczy się jako „obracające się dłonie, zmieniające się ręce”. Tensho jest miękkim i obrotowym (yin) odpowiednikiem twardego i linijnego (yang) kata Sanchin. Człowiek, który praktykował kata Tensho wykonując tysiące powtórzeń i rozumie jego znaczenie może nie tylko odeprzeć wszelki atak, ale i wykorzystać je w każdym ataku. Kata to stworzył Chojun Mijagi jako dopełnienie do Sanchin. Mijagi opracował Tensho po głębokich studiach chińskiego kata Rokkiszu. Sosai Oyama mówił, że jest to najważniejsze ze wszystkich zaawansowanych kata lub Saiha – znaczy zniszczenie, uderzenie albo rwanie. W tym kata możemy powiedzieć, że obojętnie jak duży problem napotkamy, z cierpliwością, determinacją i wytrwałością możemy go przełamać i pokonać. To kata także stworzył – również znane jako kata słońca. Kanku – „ujrzyj niebiosa”, „spójrz w niebo”. Dosłownie przetłumaczony kan znaczy „widok – właściwe przestrzeganie” i Ku znaczy „wszechświat”, „powietrze”, „pustkę” albo „próżnię”. Pierwszy ruch kata jest formacją trójkąta z rękami ponad głową, który przegląda się we wszechświecie i wschodzącemu słońcu. Ten trójkąt oznacza również potężne siły: „Pokój”, „Miłość” i „Wolność”.Początkowo kata to nazywało się „Kushanku”. Mówi się, że nazwa związana jest z chińskim attache wojskowym na Okinawie. Historyczny Kushanku (Guan Kiu), który związany był z wprowadzeniem kata Kanku, przybył na Okinawę w 1756r. Był on ekspertem walki wręcz i zademonstrował swoje zdolności, przebywając na Okinawie. Wydaje się, że kata Kanku do dziś zawiera wiele elementów pierwszych występów Kushanku. Właśnie to kata wybrał Funakoshi do wykonania na pierwszym publicznym pokazie karate-do w Japonii, w 1922r. Kanku to wyższe kata w Kyokushin. Kiedy ręce wykonującego łączą się w otwartej pozycji, patrzy on przez ręce na niebiosa i zastanawia się nad znaczeniem bohaterstwa i waleczności dla człowieka i o nieskończoności nieba – „Jutro znów wstanie słońce, a z nim przyjdzie nowa nadzieja, jakkolwiek trudnym nie wydawałby się dzień dzisiejszy”.Seienchin – oznacza zdobywać, pokonywać. Często nazwa tłumaczona jako „szturm wewnątrz spokoju”. Dosłownie oznacza „atakuj zbuntowaną osadę”, lub „stłum odstępstwo”, w zależności od tego, w jakich znakach chińskich jest napisana. W feudalnej Japonii, wojownicy często uczestniczyli w wielomiesięcznych wyprawach, a trudne i powolnie wykonywane pozycje seienchin miały utrzymać ich siłę ducha i determinację. Nazwa ukazuje konieczność prześcignięcia słabości ducha i stłumienie wszelkich pragnień poddania się przy spotkaniu z życiowymi próbami. Należy „stłumić buntujące się serce”.Sushiho – znaczy 54 kroki. Poza tym, że istnieje liczbowy związek pomiędzy nazwą i liczbą ruchów w pierwotnej formie, liczba 54 związana jest także z filozofią buddyjską. Kata to było jednym z dwóch najbardziej rozwiniętych w szkołach Shuri-te. Inne style Karate nazywają to zaawansowane kata Gojushiho. Kata to symbolizuje rozmowę mającą nam przypomnieć o wadze, przeznaczeniu i wpływie kroków, które podejmujemy w naszym codziennym życiu. Kroki, które podjęliśmy w przeszłości są połączone z tymi, które podejmujemy dzisiaj i mają wpływ na decyzje podejmowane w przyszłości. Więc możemy powiedzieć, że osiągnięcia dzisiejsze są konsekwencją kroków podjętych (ciężką pracą) w bliskiej lub dalszej przeszłości. Sushiho przypomina nam również o naszych korzeniach, rodzinie, nauczycielach – „opierający się smok” – oznacza przyczajonego lub leżącego smoka. Japońska filozofia mówi, że wielki człowiek, który pozostaje w cieniu jest nazywany Garyu. Smok jest symbolem potęgi i siły, ale nie okazuje swojej mocy jedynie przez zwykła próżność. Podobnie prawdziwy karateka nie chełpi się swoimi umiejętnościami a raczej ceni pokorę i to zostało stworzone przez Mas Oyamę. Garyu było jego pseudonimem w jego wczesnej działalności w karate. Prawdziwy karateka rozwija w sobie ducha pokory i jak opierający się smok, ma siłę, lecz decyduje się jej nie ‘wypuszczać’.Seipai – tłumaczone jest jako „osiemnaście rąk”. Numer osiemnaście pochodzi zasady buddyjskiej zasady 6×3, gdzie sześć reprezentują: kolor, głos, smak, zapach, dotknięcie i sprawiedliwość; a trzy reprezentują: dobro, zło i to jedno z najbardziej rozwiniętych kata w szkołach Naha-te, choć to kata, które znane jest w Kyokushin, tak różne jest od wersji Goju, że można je w ogóle uważać za osobne utrzymanie tradycji sprawia, że niezbędne jest surowe zachowywanie dokładności formy, osobiste studium powinno przywieźć do szerokich różnorodnych zmian i wariantów, mających na celu praktyczne zastosowanie kata w realnej walce. Jednakże w kontekście własnych, osobistych poszukiwań tradycja powinna być zachowana. Poszukiwania takie są niezmiernie ważne, jeśli ćwiczący rzeczywiście chce zrozumieć kata. Sosai Mas. Oyama twierdził: „Formy, wykonywane jedynie w celu pokazu, są w karate bezsensowne”. Jak wskazał Sosai, powinniśmy odnosić się do kata jak do liter, w których wyrażają się wnioski i zdania naszego walka w karate była konfrontacją na śmierć i życie, takie były bowiem realia w których karate powstało i takie życiowe potrzeby przed nim stawiano. Nie było więc w tej walce żadnych ograniczeń typu strefy wyłączone z ataku, zakazanych uderzeń czy markowania ciosów i wydaje się to być naturalne, jeśli zważyć, iż napastnik, przed którym bronił się adept karate musiał być co najmniej skutecznie obezwładniony aby swojego ataku dalej nie sztuki walki pozostały na arenie, lecz w nowej szacie. Ze staro japońskiego ju-jitsu powstało judo, z walki samurajskim mieczem ken-jitsu narodziło się kendo, z karate-jitsu -karate-do. Naczelną myślą przy przepełnieniu tych dyscyplin duchem Zen, było stworzenie płaszczyzny sztuki dla praktyki powyższych metod walki. Walka stała się inna. Już nie dewastacja, ale bezpieczeństwo przeciwnika stało się naczelnym motywem przy ustalaniu zasad konfrontacji. W judo pojawiła się mata, w kendo ostra katana została zastąpiona bambusowym shinai. A karate? Problem właściwie pozostaje właściwie otwarty do dnia wygląda dziś konfrontacja w poszczególnych stylach karate. Albo dopuszcza się ataki na głowę i szyję, zakładając jednak, iż uderzenia nie powinny dochodzić do ciała przeciwnika, ale muszą być precyzyjnie zatrzymane przed celem (Shotokan), albo stosuje się ochraniacze na tyłów, dopuszczając na uderzenia i kopnięcia, a głowę wyłącza się jako cel ataku (Tea Kwon-do) czy też ubiera się walczących w plastikowe hełmy, rękawice i protektory, dopuszczając atak na głowę i korpus, ręką i nogą z pełnym kontaktem (Full-contakt karate).A jak wygląda walka w kyokushin karate? Jiyu-kumite (wolna walka) jest najbardziej zaawansowaną formą karate. Twarz, szyja kręgosłup, genitalia, stawy są wyłączone jako cel ataku. Jest to logiczne, jeśli zważyć, iż w Kyokushin stosuje się -na odpowiednim szczeblu przygotowania- pełny kontakt, bez wykorzystywania karate nie powinni uczestniczyć w kumite dopóki nie poznają w dostatecznym stopniu kihon i kata. Jednak nauka kumite powinna zacząć się na możliwie najniższym poziomie. W Kyokushinkai rozróżniamy różne rodzaje kumite :sanbon kumite – walka w trzech krokach. Atakujący wykonuje trzy przejścia jedno po drugim atakując wybraną techniką. Broniący się wykonuje techniki blokujące a w trzecim przejściu kumite – walka w jednym kroku. Podobnie jak w sanbon kumite tori (atakujący) i uke ( broniący się) stają naprzeciw siebie. Różnica polega na tym, iż wykonuje się tylko jeden krok a uke broni się i natychmiast kumite – ćwiczenie podstawowych technik. Adepci ćwiczą bez partnerów wykonując określone techniki jako ustalone kombinacje. Ćwicznie wykonuje się w pozycji kumite – walka aranżowana. Uczniowie ćwiczą w parach. Na komendę tori atakuje konkretną techniką a uke broni się wcześniej ustalonym blokiem. Wszystko wykonuje się w szybkim kumite – walka z ograniczoną ilością technik. Techniki są z góry znane. Atakujący może np. tylko kopać a broniący bronić się rękami , kumite – walka z pewnymi tylko ograniczeniami. Techniki są kumite – walka w pełnym kontakcie i bez ochraniaczy. Najbardziej realistyczny sposób prowadzenia walki. W jissen kumite nie wolno stosować technik atakujących oczy, stawy, krocze, niedozwolone są techniki ręczne wykonywane na głowę ponieważ stanowią zagrożenie dla życia lub zdrowia. Formuła jissen kumite obowiązuje na Mistrzostwach Świata.

kto ma 10 dan w karate